กระยาง ๑ หมายถึง น. ขาหยั่ง เช่น อ้ายเหล่าเที่ยววิด พบหนองป้องปิด ทำเปนเชิงราง เอาไม้สามอัน ปักไว้เปนกระยาง แขวนโพงตรงกลางสาดน้ำเอาปลา. (คำพากย์เรื่องสุบิน), เขียนเป็น กระหยางก็มี เช่น ปักไว้เปนกระหยาง. (สุบินคำพากย์).
น. นกยาง. (ดู ยาง ๑).
(ปาก) น. ยาจก, คนขอทาน, เช่น ตัวอ้ายพราหมณ์เถ้ากระยาจก.(มโนห์รา). (กระ + ป. ยาจก).
ใช้เข้าคู่กับคํา กระยืด เป็น กระยืดกระยาด.
น. วิมาน, สวรรค์ชั้นฟ้า, เช่น อวยชัยให้พรแล้วเทวัญ กลับคืนกระยาหงันชั้นฟ้า. (อิเหนา). (ม. กะยางัน ว่า สวรรค์, ที่อยู่ของเทวดา).
ก. ขะยิก.
ก. แสดงอาการดีใจหรืออิ่มใจ, ยิ้มย่อง ก็ว่า.
ว. หยิกไปหยิกมา, ไม่ตรง, ไม่เป็นระเบียบ, ยึกยือ ก็ว่า.